DE DERDE RICHÀRD (SELFMADE KING)

In de familie Plantagenet droeg Richard van York altijd keurig een witte roos in het knoopsgat, Hendrik van Lancaster een rode. Voelde de één zich beter dan de andere, misschien ? Er kwamen fikse ruzies van, door hun nazaten gecommemoreerd als de fameuze Rozenoorlogen.

Echter, de nazaten hielden evenmin op te ruziën met elkaar. Wraak volgde op weerwraak. En er ontstond een bloedvete tot in de zoveelste generatie waarvan niemand nog goed wist hoe ze begonnen was. Wellicht om macht, geld, vrouwen, land en erfenissen, zo blijkt uit getuigenissen. Op een moord meer of minder werd niet gekeken.

In zijn chique flat smeedt Richàrd, een verre achterneef van de stichter van het familiaal bedrijf, smerige plannen. Hij heeft een opleiding genoten als filmacteur, maar flopte op de academie met zijn eindwerk over Richard 3 van Shakespeare. Te veel ambitie en te weinig geduld. Overschatting van zichzelf en onderschatting van de fictie. Of was het de realiteit ? Verslagen door zijn ijdele alter ego.

Zijn moeder bezorgt hem een bescheiden postje in de onderneming, maar Richàrd droomt zijn toekomst grootser. Helaas, er zijn te veel erfgenamen, opvolgers, gegadigden en pretendenten voor de topjob die hij écht begeert.

Geholpen door zijn neef ruimt hij cynisch mannen uit de weg, gijzelt vrouwen, ontvoert kinderen en chanteert hij al wie in zijn buurt komt, het lijkt wel een nachtmerrie die niet moet onderdoen voor een zwart koningsdrama. Of een film noir, zwarte humor incluis.

Want Richàrd mag dan mislukt zijn als acteur, de mooie Shakespeare-dialogen kent hij nog … Tot hij aan het eind weer door zichzelf verslagen wordt en in Richmond zijn onverbiddelijke meester vindt. Is die dan een beter man en breken er gelukkiger tijden aan ?

Natuurlijk niet, de waanzin gaat gewoon verder, met andere personages en andere kleren.

(LDB)